SHOWBIZZ / VEDETTEN FACEBOEK
HET DUURSTE VEDETTENTEAM...
...dat je in België kan opstellen voor een partijtje tafelvoetbal ("kicker") : Will Tura en Adamo . Wie deze foto ergens anders op het internet aantreft weet dat hij gejat is want genomen met mijn eigen voorhistorisch fototoestelletje. Het is uiterst zeldzaam dat Salvatore en Will optraden (of optreden) in hetzelfde showprogramma. Deze voetbaltafel stond backstage in de sportzaal van het Boudewijnpark te Brugge. Ik denk dat dit zo rond 1966-67 moet geweest zijn t.g.v. een of ander Songfestival ingericht door het weekblad "HUMO". Ik presenteerde de show en van een eigen zang- of radiocarrière was in die tijd nog geen sprake.
OCH, ER IS ONTZETTEND VEEL SCHIJNHEILIGHEID...
...in de showwereld. Ik leef niet zoals die andere artiesten. Zij zitten mekaar maar complimentjes toe te zwaaien zolang de camera's draaien en de micro's open staan. Van zodra de spots gedoofd worden, steken ze mekaar een mes in de rug. Voor mij hoeft dat echt niet. Hoe succesvoller je wordt hoe minder conflicten je krijgt, want dan kruipen ze voor je. Zolang je geen "vaste waarde" bent, tel je niet mee. Een rotmentaliteit in en rotwereldje als je het mij vraagt ! (zangeres/actrice LIO in december 1980 : zie bericht hieronder)
LIO...
...werd in 1962 geboren in Portugal maar komt met haar moeder in 1968 naar Brussel. Ze was pas 17 jaar toen ze met "Banana Split" een wereldhit uitbracht die 2 miljoen maal werd verkocht. Haar imago van sexy "baby doll" of onschuldige Lolita heeft haar geen geluk gebracht. Ze nam een nooit een blad voor de mond, en dat werd haar zeer kwalijk genomen door het "wereldje" Het album "Pop Model", uitgebracht in 1986, werd een triomf en de track 'Les Brunes comptent pas pour des prunes' een grote hit. Ze werd ook filmactrice zoals in 1989 in "Chambre à part", waarin ze samenspeelt met Jacques Dutronc. Maar haar succes werd nooit meer dat wat het was in de jaren 80....in de showwereld. Ik leef niet zoals die andere artiesten. Zij zitten mekaar maar complimentjes toe te zwaaien zolang de camera's draaien en de micro's open staan. Van zodra de spots gedoofd worden, steken ze mekaar een mes in de rug. Voor mij hoeft dat echt niet. Hoe succesvoller je wordt hoe minder conflicten je krijgt, want dan kruipen ze voor je. Zolang je geen "vaste waarde" bent, tel je niet mee. Een rotmentaliteit in en rotwereldje als je het mij vraagt ! (zangeres/actrice LIO in december 1980 : zie bericht hieronder)
'S A SMALL WORLD (OOK IN 1990)...
...midden op de foto : Helmut, die zijn weelderige krullen verloor, maar gelukkig niet zijn zangtalent. Bij de uitreiking van de "MIA's" zong Will Tura "Het kan niet zijn". Omdat hij wou bewijzen dat hij nog altijd die hoge noten kan halen. Maar in het vedetten-koortje dat hem begeleidde kon Helmut het niet laten om op het einde nog een terts hoger te zingen... Rechts op de foto goede vriend Erik die op dat ogenblik wel ergens hoofd- of redacteur moet geweest zijn. En links : Eddy Verburgh. Eddy wie? Eddy was mijn publiciteit manager voor "Radio Metropolys". Toen de radio door Mitterand verboden werd heeft het wel wat centen gekost. Maar Eddy wist dat het "part of the job" was". Toen hij manager werd van het cafetaria van de "Wellington Hippodroom" in Oostende ontmoetten wij elkaar nog regelmatig.
HET IS GEEN GEHIEM...
...dat ik met Jimmy Frey een prima relatie heb. Het is zo dat we bij dezelfde platenfirma waren in de periode dat we beiden succes hadden. En dat we geboren "Bruggelingen" zijn, zal er wel voor iets tussen zitten (vrienden uit Nederland "Bruggenaren" bestaan niet). Nadat ik door ziekte moest afhaken kwam enkele jaren later "Radio Mi Amigo", het "Norbert Hey Center" en "Radio VBRO". En Jimmy had bij mij altijd een voetje voor, zowel bij de radio als in mijn feestzaal : dat is ook te zien op onderstaande foto bij een optreden van Jimmy (een van de weinigen die met eigen band mocht optreden). Van Frederik (Thomas) verneem ik dat er nog steeds een goede samenwerking is tussen "VBRO" en Jimmy Frey. Waarom Jimmy in eigen land, ondanks soms internationaal succes, nooit nr1 werd, dat is stof voor een ander verhaaltje...
